Relaties

Relaties spiegelen altijd precies wat we nog mogen leren over onszelf.

Maar vaak weten we dat niet en kunnen we gedrag ontwikkelen waardoor we op een bepaalde manier de relatie saboteren.

Je wordt altijd precies verliefd op de persoon waarvan jouw ziel weet dat je daar het meest perfecte lesmateriaal aan hebt. Diepe verliefdheid is eigenlijk die stukjes in de ander zien die je in jezelf nog niet kan aanraken.
We kunnen er een heel romantisch verhaal om creëren, maar vaak wordt hierdoor verliefdheid overschat en liefde onderschat.

Ik geloof erin dat je hart, je ziel altijd weet wat het nodig heeft en dat op basis daarvan de perfecte partner wordt uitgezocht. Sommige mensen claimen dat het om hun tweelingziel gaat omdat de verbinding zo sterk is. Maar eigenlijk laat het precies zien waar er nog geen eigenliefde is en leggen we ons lot in de handen van iemand anders. En dan ontstaan de problemen.

Wanneer er in de kindertijd geen ruimte is geweest om eigenliefde te ontdekken, dan mis je een stuk emotionele ontwikkeling. Wanneer we ouder worden dan gaan we van onze partners weer die vader en/of moeder maken en herhalen we precies wat we thuis hebben geleerd over de definitie liefde. We vullen de leegte van de ander en de ander vult die van ons. We worden boos als we niet kunnen krijgen waar we denken recht op te hebben en saboteren daarmee de relatie.

 

Je kunt je dan afvragen hoe onvoorwaardelijk de liefde dan werkelijk is?

Je komt dus in de relatie jezelf tegen.

Je diepste geheimen en je diepste pijn. Je wonden van het niet gezien, gehoord en begrepen worden. Het laat je zien waar jij jezelf nog niet lief hebt, welke delem jij nog niet vanjezelf omarmt. Je kan de vinger blijven wijzen naar de ander omdat hij of zij jou niet geeft wat je wilt. Maar durf eens naar je eigen handelen te kijken. In welke mate maak jij je afhankelijk van die persoon? Waar sta jij nog niet stevig in je eigen basis en laat je alles afhangen van die liefde van die ander?

Elke situatie zegt iets over jou en jouw patronen. Dat wat je geleerd hebt vroeger, dat wat je nooit mocht voelen. Eenzaamheid is een teken van leegte. Een diepe leegte omdat jij ooit jouw mooie hart hebt moeten verlaten. En de persoon waar je van zegt onvoorwaardelijk van te houden, maak je verantwoordelijk voor die leegtes. De ander is echter niet schuldig aan jouw pijn want die pijn heb je vaak al heel lang in je zitten. De ander raakt de pijn alleen maar aan en daagt je alleen maar uit om nog meer van jezelf en je gevoelens te houden.

Ik denk dat relaties niet buiten ons zijn maar binnen ons.  De werkelijke relatie is die met jezelf, alle andere relaties, zijn daar spiegels van. Dus naarmate je jezelf leert lief te hebben, krijg je automatisch de liefde en waardering van anderen waar je behoefte aan hebt. Als je blij bent met je eigen gezelschap, houdt dat ook in dat je blij kan zijn met dat van iemand anders. Hoe meer je je kunt verbinden met jezelf, hoe meer verantwoordelijkheid je neemt binnen je relatie, hoe prettiger het wordt. Op die manier denk ik dat het mogelijk is om een diepere intimteit en een voortdurende levendigheid en geboeidheid in een relatie te bereiken.

Wil je vanuit deze zienswijze eens naar jezelf kijken of naar je relatie of je hebt vragen,
neem dan gerust contact met me op.